Jarige Annemiek Bekkering toegezongen in Holland Heineken (t)Huis

Vanavond werden Sharon van Rouwendaal, Annette Duetz en Annemiek Bekkering gehuldigd in het Holland Heineken (t)Huis op het TeamNL Olympic Festival in Scheveningen. 

Bij opkomst van zeilsters zongen familie, vrienden en fans gelijk de jarige Annemiek Bekkering toe voor haar 30e verjaardag. De sfeer zat er dus direct goed in. De zeilsters, die wel gewend zijn om te praten, keken terug op hun mooie avontuur in Tokio. Op televisie was te zien hoe goed de twee het met elkaar kunnen vinden. "Tijdens de race praten we continu. Dat gaat eigenlijk over alles, de stand van de wind en de stroming maar ook over gewone alledaagse dingen. Dat doen we om elkaar scherp te houden", vertelde Annemiek. Carolien Deutz, de zus van Annette en beste vriendin van Annemiek, reikte de tegel uit aan het duo. Carolien: “Ik zeilde altijd met Annette tegen Annemiek. Toen was ze nog niet zo goed, maar dat kwam misschien ook wel door mij. Zij is daarna doorgegegaan met Annemiek en zoveel beter geworden. Ik ben fan van het eerste uur en zo ontzettend trots.”

Ook Sharon van Rouwendaal kreeg een dikverdiend ontvangst in het zonnige Scheveningen: “Ik ben heel trots. Na 7 jaar wilde ik wat anders, een andere race tactiek. Ik heb een risico genomen en dat pakte heel goed uit. Het water was daar zo ontiegelijk warm, zo’n 30 graden. Het waren zware omstandigheden, dat maakt me extra trots op deze medaille.” Toen Humberto vroeg welke rol haar ouders hadden in haar topsport carrière antwoordde zij: “Zonder mijn ouders was ik hier niet. Ze hebben me overal gevolgd overal gesteund.”

En ook op het podium van het Holland Heineken (t)Huis waren haar ouders er om de tegel uit te reiken. Vader Peel Rouwendaal: “Op haar 18^e zwom zij van Scheveningen naar Kijkduin, het werd donker en we zagen haar niet meer, twee uur later kwam zij pas – wel als eerste – het water uit. Toen zei ik gelijk: wat een waardeloze sport. We vonden het toch wel een beetje gevaarlijk. Maar wat je in Rio en ook nu weer hebt gepresteerd is onbeschrijfelijk, dat betekent zoveel voor ons.” Ada, de moeder van Sharon besloot om de eerste 1,5 uur te slapen, ze kon de spanning niet aan. Vader zat ondertussen met Sharon’s hond Rio op schoot. “Ik heb hem twee uur lang vastgehouden, dat heeft geluk gebracht.”